"Wit huis" van Tijs van Bragt (door Jos Rouw)

05/14/20 • 3 min

WIT HUIS hoeveel gewicht legt dit huis op de aarde hoe zwaar weegt het zonder mensen. de kamers hebben roepnamen van hen die er niet meer slapen. we groeven een gat en vanuit de kelder hoor je de zee. op welke afstand voel je een huis niet meer hoe groot is de ruimte eromheen.

Previous Episode

"Zei ze" van Joke van Leeuwen (door Stevo Akkerman)

ZEI ZE Zei ze hadden we nieuwe ontferming besteld wij, ze zouden die brengen, de nieuwe ontferming, op vrijdag. Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag. Zeggen we ja, maar dan wel in de morgen. Zeggen ze gaat niet, dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn man goed, dan kom ik die zelf halen, zaterdag dan in de morgen, dat kan? Ja dat kan, zeggen ze. Komt hij daar, zaterdag, nergens ontferming. Zegt hij hoezo niet, die zou er toch wezen? Nee nee, die is er niet, komt u maar vrijdag. Zegt hij wat vrijdag, ik moet die meteen. Zeggen ze gaat niet, de is nog niet binnen. Zegt hij u zei toch dat die er nu was? Zeiden ze moeten we zeggen van niet dan, wilt u dat horen, van zeggen van niet?

Next Episode

"De hemel" van Willem Wilmink (door Korneel Evers)

DE HEMEL Oma was een vrome moeder, geen begijn, maar wel devoot. In die geest bracht ze haar kinderen, al haar negen kinderen groot. Niet dat ze de kerkdeur plat liep, zeven dagen in de week, maar wel zat ze elke zondag mee te knikken bij de preek. Heel wat kaarsen heeft ze ontstoken, heeft gebeden en gevast, zette thuis kersverse bloemen naast Maria op de kast. Ook heeft oma vreugdetranen om haar oudste zoon geschreid, die een stralend mooie ochtend priester werd gewijd. Toen is grootvader gestorven. ‘Vrouwe,’ zei de kapelaan, ‘deze goede mens is zeker al de hemel ingegaan.’ Oma knikte. Maar liet weten, toen de man het huis verliet: ‘Ja. Nu kan ik het wel zeggen... in de hemel geloof ik niet.’ Sindsdien zorgt ze ieder jaar nog voor een welverdiende mis voor mijn opa in die hemel die er volgens haar niet is.