Alles van waarde is weerloos

HET GIRAFJE DAT NIETS ZAG Drie kleine wezeltjes en een girafje gingen naar Hilvarenbeek, op een drafje. En als ze langs een muurtje kwamen, zeiden de wezeltjes alle drie samen: Wat zou er achter dat muurtje zijn? Zijn daar ook tulpen en rozemarijn? Kijk eens, girafje, want jij kunt het zien. Zijn daar ook blauwe konijntjes misschien? En het girafje keek over de muren. Daar stond hij heel erg lang te turen en dan zei hij: NIETS. Drie kleine wezeltjes en een girafje liepen weer verder, heel hard op een drafje. En als ze langs een schutting kwamen, zeiden de wezeltjes alle drie samen: Lieve girafje, kijk jij 'ns even, wie zou er achter die schutting leven? Daar zijn vast elfjes en koninginnen, daar zijn vast mooie prinsesjes daarbinnen. En het girafje, heel hoog op zijn benen, stond dan te turen... en stond op zijn tenen en dan zei hij: NIETS. Zo ging het telkens en toen, na een poos, werden de wezeltjes vreselijk boos, en ze hebben na eventjes praten 't arm girafje maar achtergelaten. Drie kleine wezeltjes, zonder girafje gingen naar Hilvarenbeek op een drafje en als ze langs een muurtje kwamen, zeiden de wezeltjes alle drie samen: Achter dat muurtje is zooooveel te zien, bloemen en prinsen en draken misschien... En ze geloven het vast en stellig, daarom is 't leven voor hen zo gezellig. Maar het girafje is achtergebleven en dat staat nu heel z'n verdere leven treurig te zwijgen en denkt bij z'n eigen: er was toch echt NIETS.

WIT HUIS hoeveel gewicht legt dit huis op de aarde hoe zwaar weegt het zonder mensen. de kamers hebben roepnamen van hen die er niet meer slapen. we groeven een gat en vanuit de kelder hoor je de zee. op welke afstand voel je een huis niet meer hoe groot is de ruimte eromheen.

CREDO ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen rechtsomkeert

Dood is een woord dat niet hoort, het is door en door doof en zo zwart als een gat in de taal en het vriest het vriest aan mij vast Kus mij dan, liefkoos mij los, dat ik leef, want ik leef pas waar je mijn dood hebt ontdooid.

SLAAPLIEDJE Het schaap heeft slaap, de koe is moe, het varken doet zijn oogjes toe. Het paard kijkt over ’t prikkeldraad en denkt: Het is ontzettend laat. De kip zegt zacht Nog één keer: Tok. En ach, daar slaapt ze op haar stok. De boer kruipt ook het bed maar in, lekker dicht bij zijn boerin.