The Good, The Bad, and The Interesting

Marieke was ooit mijn collega, maar, net als ik, doet ze nu iets wat ze waardevoller vindt. Ze geeft bijvoorbeeld les, aan een aantal (kunst)hogescholen, maar lesgeven ziet ze als een hobby én als een manier van participatief onderzoek doen. Want dat is wat ze doet.

Dat draagt bij aan mijn kwaliteit van leven. Van creëren word je happy

Ze werkt aan nieuwe concepten voor een sociale en duurzame samenleving, en dat doet ze door ontwerpend te onderzoeken, samen met de mensen die daar mee te maken hebben. Superinteressant hoe ze de creatieve processen die we vroeger voor websites inzetten nu gebruikt om complexe vraagstukken mee te lijf te gaan.

In deze aflevering van The Good, The Bad, and The Interesting praat Vasilis van Gemert met Gert Franke, de F uit het logo van datavisualisatiebureau Clever°Franke. Het gesprek gaat zoals altijd weer lekker alle kanten op. We hebben het onder andere over goede opdrachtgevers. We vragen ons af wat je moet doen om het beste datavisualisatiebureau te worden.

Het irritante is: we vervelen ons zelf nogal snel

Gert legt verder uit dat hij niet helemaal snapt waarom het altijd over ethiek moet gaan als het over datavisualisatie gaat. We hebben het over goede producten, goede designers, én, op verzoek van mijn collega Frank Kloos die ik de vorige keer sprak, hebben we het ook nog best lang over een paar grote mislukkingen. Het was al weer een goed gesprek.

Right before a role=drinks meetup I had a very pleasant conversation with Léonie Watson about what quality means to her. Her definition of quality may differ a bit from many other digital designers and engineers. Léonie turned blind 16 years ago, so certain things we consider to be important might not even exist for her, and the things that are most important to her may not be the first things designers and developers think about.

Sometimes the one bit of inaccessibility is enough to bring the whole lot crashing down

We talked about why so many websites are badly built. About the fundamental basics that are missing in many of the frameworks that developers like to use today. And about the designers who believe that wow-experience is more important than user experience. We also talked about the future of technology, incredible things like AI, and how this may make life so much easier for so many people: I like the idea of self driving cars, Léonie needs one. But we also talk about some of the conflicts that exist, for instance between accessibility and privacy, or between different needs of different people.

It was a pleasant conversation. And the tea was nice as well.

Jenny is an independent UX/Product designer who at the moment specialises in cross-cultural design for the travel industry. I saw her talk about this subject a while ago at CSS Day, so of course we talk about this a lot. We wonder, for instance, if the question what makes a thing good yields different results in different countries.

So I was thinking: is this the UX community in Amsterdam? Where are all the women? Why aren’t there more women in these events? Are there no female UX-er in Amsterdam?

We also talk in detail about the Ladies that UX Amsterdam chapter she started. We talk about why it was needed, about its success, and about why it is still needed. And we talk about how her mentorship program works, and how you can apply for it. Among many other things.

Marjolijn Ruyg blijkt de eerste website te hebben ontworpen die ik ooit heb gezien: De Digitale Stad. Een website met pleinen waar mensen hun huizen aan konden plaatsen. We hebben het over de dromen van die tijd, en we vragen ons af wat er van is geworden. Tegenwoordig is Marjolijn docent bij zowel de Rietveld Academie als bij CMD in Amsterdam. Twee verschillende opleidingen waar volgens sommigen een gat tussen zit. We vragen ons af hoe je dat zou kunnen vullen.

In die tijd hadden we echt zulke wilde plannen en fantasieën. Ik kon gewoon soms ’s nachts niet slapen van dat ik dacht [...] ja dit is echt, echt een heel nieuw medium en dit is helemaal fantastisch

Marjolijn heeft meegewerkt aan het boek I don’t know where I’m going, but I want to be there een boek over het verleden én de toekomst van grafisch ontwerp, gepubliceerd in 2011. Natuurlijk vragen we ons af hoe het zit met die toekomst. En we hebben het over de vraag Does the Data Doppelgänger Reside in The Uncanny Valley? Marjolijn weet het antwoord op die vraag.