Jacques Prévert, Cet amour

07/08/12 • 3 min

ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ Αυτός ο έρωτας Τόσο ορμητικός Τόσο εύθραυστος Τόσο απαλός Τόσο απεγνωσμένος Αυτός ο έρωτας Όμορφος σαν τη μέρα Κι άθλιος σαν τον καιρό Όταν ο καιρός είναι κακός Αυτός ο έρωτας τόσο αληθινός Αυτός ο έρωτας τόσο ωραίος Τόσο ευτυχισμένος Τόσο εύθυμος Και τόσο γελοίος Tρέμοντας από φόβο όπως ένα παιδί μέσα στο σκοτάδι... (Μετάφραση : Κώστας Ριτσώνης)

Previous Episode

Γιάννης Σκαρίμπας, «Έτι δέομαι σου», ανέκδοτη μελοποίηση: Θάνος Ανεστόπουλος

Κύριε, είμαι ένας άθεος! Και είμαι αδερφός του χαρτοπαίχτη, του μπεκρή. Και σάρκα έχω και αίμα. Κι όπως εχώρισες εσύ τα σκότη από το φως έτσι χωρίζω κι αγαπώ-απ ́ το σωστό-το ψέμα. Το κρίμα θέλω! Είν' όμορφη η αμαρτία. Πολύ εσύ με θέλησες αγνόν-δεν είμαι, οι άλλοι, οι άλλοι, οι εκπεσμένοι, οι αμαρτωλοί. Οι μούργοι-κι είν' πολλοί- τι τάχα λεν; κι είναι αδερφοί. Τι ξέρουν; Κι είν 'μεγάλοι. Και είμαι, Κύριε, άθεος. Και το κακό αγαπώ. Κι εμέ μ' αρέσει η ζαβολιά, η γυναίκα του κοντά μου, τόσο, που ακόμα το φονιά-ανάγκη να το πω;- τον έχεις κάμει όμοιον μου κι οστό απ' τα οστά μου. Κι είμ' άθεος! Καρδίας συ που ετάζεις και νεφρούς, πρόσεχε: αγαπώ πολύ τα «πλήθη αμαρτιών μου». Συ που νεφέλας ανιστάς και ξαναζείς νεκρούς, -στ' άνθισμα είμαι των παθών-τα αίσχη πλήθυνόν μου

Next Episode

Gottfried Benn, Αστέρια

Αστέρια Μμετάφραση : Νίκος Βουτυρόπουλος Η έμμετρη απόδοση του ποιήματος Αστέρια (1936) έγινε από τον Κώστα Σφενδουράκη Αστέρια-μέρες πνιγηρές, ξόρκια, ικεσίες χρονοβόρες. Θεοί κρατάνε ζυγαριές καθώς διστάζουνε οι ώρες. Πάλι κοπάδια τα χρυσά, φως, ουρανός, πέπλο και πάλι, κάτω από φτερά νεκρά φυσά το παρελθόν κάτι να βγάλει; Λαχτάρα που ‘χει ξαναρθεί, τα ρόδα, εσύ, μέθη που στάζει- το καλοκαίρι έχει σταθεί τα χελιδόνια να κοιτάζει, μια εικασία ακόμη μια, η σιγουριά πως θα κρατήσει: με ταξίδι στο κύμα, με νυχτιά τα χελιδόνια έχουν μεθύσει.