Ahmed Hulusi

Bu dünyada yapmadıklarınızı, bir daha telafi şansınız yok! Şimdiden gerçekleri araştırın!
- Bu dünyada Sünnetullâh bildirilmiş. Rasûlullâh, Allâh'ın Sistemini Kur'ân ile bildirmiş!
- O günde, ana-baba-evlat, karı-koca birbirinden kaçar. Herkes kendi derdine düşer.
- Siz o gün gelmeden evvel, kaynakları araştırarak gerçeği arayın!

Kabir alemi, sizin şu andaki düşünce dünyanızın ta kendisidir.
- Mezar, bedene hitap eden toprak yapıdır. Kabir alemi ise, sizin şuur boyutunuzdur.
- Kıyamette Güneş, Dünya'nın manyetik alanını yok ettiğinde beyinler, kendilerindeki bilgiye göre yeni bedenleriyle yaşamaya başlarlar.
- Kabir aleminiz şu anda ne kadar gelişmişse, ölüm denen olayın ertesinde de o kadar güzellikleri yaşayabilme şansınız var!

Ölümden sonra amigdala, dalgaboyu yapısı itibarıyla aynen devam ediyorsa, niçin bir insanın kendini geliştirme şansı yok?
- Aktif alan bilgisi, şu an size dışarıdan ulaşan bilgilere dayalı olarak değişir.
- Dışarıdan gelen bilgiler pasif alandaki bilgilerle örtüşürse ve siz o bilgileri uygularsanız, bu uygulama aktif alanınızı kaplar.
- Kabir aleminde, mevcut son aktif alan bilginiz içinde kalacak ve buna göre bir yaşam içine girmiş olacaksınız.
- Mahşer ortamında ise zaten dışarıdan gelecek herhangi bir bilgi yok, direkt bir yaşam biçimi var!

Bizim bütün yaşamımız melekeleşmiş bir şekilde, otomatik olarak devam ediyor.
- Yaşamımızdaki bütün reaksiyonlarımız, ağırlıklı olarak amigdaladan kaynaklanır.
- Beyinde bilgi 2 türlü: Bütün bilgilerin var olduğu pasif alan ve sürekli yaptığımız davranışlardan kaynaklanan aktif alan.
- Amigdala daima, bir şey yapacağı zaman aktif alan bilgisinden, gerekeni yaratarak oluşturur.
- Aktif alan bilgisini yenilemediğimiz sürece, birçok bildiğimizi hakkıyla yaşayamayız!

Mikdâd bin Esved (r.a.)’dan nakledilir: Rasûlullâh (s.a.v.) şöyle buyurdu: "Kıyamet günü Güneş halka yaklaştırılır da nihayet insanlara yakınlığı bir mil kadar olur!.. Güneş onları âdeta eritecek ve amellerinin miktarına göre ter içinde kalacaklardır. Onlardan kimi topuklarına kadar, kimi diz kapaklarına kadar, kimi beline kadar, kimi de gemlenene kadar tere batacaktır!" (Sahihi Müslim:2864.hadis)

İbni Mesûd (r.a.) naklediyor: Rasûlullâh (s.a.v.) şöyle buyurdu: “İnsanlar haşrolunduklarında, 40 yıl gözleri semâya dikili olarak beklerler. Kendilerine kimse tek bir kelime söylemez. Bu esnada, Güneş başlarının ucunda, kendilerini yakar!.. İyi-kötü herkes ter boğazlarına çıkasıya bu hâlde beklerler.” (Hâkim El-Müstedrek: 2.Cilt/376)