3 mei: en hoe gaat het nu met mij

3 mei

Het is weer zondag. Tijd om te reflecteren.

Vrijdag is Tom Waes gaan winkelen. Op een vrije dag zijn er winkels open. En mijnheer Waes is boos geworden, heeft dat gepost op facebook en enkele media zijn hem daar gretig in gevolgd. Nu, ik snap voor een groot stuk zijn frustratie: het is inderdaad ongelooflijk hoe individualistisch mensen winkelen. Zonder dat bewust te doen, daar ben ik vaak ook zeker van. Hoe vaak per dag dat we nog moeten zeggen dat ze even achter de lijn moeten gaan staan terwijl wij de boodschappen inscannen. Aan de andere kassa’s staat iedereen dan mooi achter die lijn hé. Het is niet makkelijk, het is iets tegennatuurlijks. Gelukkig maar.

In de facebookpost beschrijft hij ook hoe mensen met mondmaskers en handschoenen producten aanraken en terugleggen. Hoe ze tot vlak bij u komen. Mét mondmasker kan dat toch lijken ze te denken. Wel, dat is dus de reden waarom we zo lang zijn weggebleven van mondmaskers he: het geeft een vals veiligheidsgevoel waardoor mensen blijkbaar de neiging hebben om elkaar bij wijze van spreken terug te mogen knuffelen want dat mondmasker houdt alles wel tegen. Niet dus.

Hij wordt ook boos omdat de supermarkten niet strenger toezien op het alleen komen winkelen. Nu, daar ben ik het dan weer niet eens met hem. Want ja, ik laat de klanten ook nog steeds per 2 winkelen. Zolang er geen verbod is van de regering, zal dat ook zo blijven. Net hetzelfde bij het cash betalen: liever niet maar als je niets anders hebt, moeten we het toestaan. Op dat vlak was het echt veel toffer geweest als de regeringen duidelijker richtlijnen hadden opgesteld. Want als we ergens zeer goed in zijn is het in het aftasten van de grenzen.

Wat me ook opvalt is dat er heel wat mensen deze periode als een erg toffe periode zien. Een periode van verademing, een periode van stil staan bij vanalles en nog wat. Een periode om uit te leren. Het moet niet gezegd dat ik het als compleet anders beschouw hé. Voor mij was dit de meest stressvolle periode die ik tot nu toe heb meegemaakt. Met enorm toffe kanten, dat ook wel maar als je me nu vraagt of ik aan dit tempo wil voortdoen dan is het antwoord wel heel duidelijk nee natuurlijk. Ik heb er wel veel uit geleerd: dat een mens veerkrachtig is als het moet. Dat het instinct het vaak wint op de ratio. Dat de media een ongelooflijke invloed hebben op het instinct, minder op de ratio.

Afgelopen week was het weer enorm druk. We denken dan: dat heeft er mee te maken dat vanaf maandag een deel van de bedrijven terug aan de slag gaat. Dat kan zo zijn maar in die zin wordt het volgende week tegen het einde van de week wéér heel druk want nadien gaan er nog meer bedrijven opnieuw open. En de week nadien is er weer een feestdag. Ach, we zullen wel zien hoe het loopt.

Vandaag gaan we weer wandelen. 9 km deze keer. En terug in Kessel. De omgeving van de Oude Bevelsesteenweg.

Hoe het met mij gaat intussen: wel, ik blijf door doen. Intussen voel ik me de zondagen behoorlijk goed, geen gesnotter of ander ziektegevoel meer. Dat is een goed teken. Het blijft wel zaak om goed te luisteren naar mijn lichaam want als ik dat niet doe, zou het wel eens kunnen barsten. Ik neem ook geen extra vitaminen meer. Ik vergeet het gewoon. En ja, ook dat vind ik een goed teken. Ik kan er terug tegen zonder extra hulpmiddelen.

Tot een volgende keer.