"Tijd" van M. Vasalis & "Ruimte" van Ingmar Heytze (door Jan Kostijn Dieben)

05/26/20 • 9 min

TIJD Ik droomde, dat ik langzaam leefde... langzamer dan de oudste steen. Het was verschrikkelijk: om mij heen schoot alles op, schokte of beefde, wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee de bomen zich uit de aarde wrongen terwijl ze hees en hortend zongen; terwijl de jaargetijden vlogen verkleurende als regenbogen... Ik zag de tremor van de zee, zijn zwellen en weer haastig slinken, zoals een grote keel kan drinken. En dag en nacht van korte duur vlammen en doven: flakkrend vuur. - De wanhoop en welsprekendheid in de gebaren van de dingen, die anders star zijn; en hun dringen, hun ademloze, wrede strijd... Hoe kón ik dat niet eerder weten, niet beter zien in vroeger tijd? Hoe moet ik het weer ooit vergeten? RUIMTE Ik droomde dat ik pijlsnel leefde, twaalf maal sneller dan het licht – het was fantastisch. Om mij heen stond alles stil, voorgoed bevroren in volkomen relativiteit. Het voelde als onsterfelijkheid; ik zag planeten in hun baan bevriezen en kometen vaart verliezen, slakkensporen uit hun staarten, hoe het zonlicht aarde maakte als een straal van vallend water. Later, toen ik het heelal in elke richting had doorkruist op de trilling van een snaar en wetenschap en wichelaars tot waanzin had gedreven met een schier oneindig leven dat voor hen geen uur besloeg, wist ik de warme lentedag waarop ik pas geboren was nog lang genoeg voor 100.000 jaar.

Previous Episode

"De moeder de vrouw" van Martinus Nijhoff (door Alain Verheij)

DE MOEDER DE VROUW Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren. Een minuut of tien dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken, mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd - laat mij daar midden uit de oneindigheid een stem vernemen dat mijn oren klonken. Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren. Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer, en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren. O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer. Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.

Next Episode

"Je zoenen zijn zoeter" van Judith Herzberg (door Josephine Van Grootheest)

Je zoenen zijn zoeter dan zoeter dan honing en ik vind je mooier en liever, liever en aardiger nog dan de koning. We gaan samen liggen een eind hier vandaan we maken van takken van takken en blaadjes een vloer en een dak, dat was onze woning, of ik was het tuintje en jij was de tent daar gingen wij wonen en blijven en horen o rep je mijn liefje ik heb je zo graag nu of nooit samen slapen want we zijn er alleen maar vandaag.